Bewoner in de spotlight; Peter van den Hout blij met ‘Nick’
“Met Nick doe ik weer mee. Ze hadden me geen groter plezier kunnen doen. Met mijn nieuwe vriendje ben ik veel minder afhankelijk van hoe ik me voel.” Gaat het over een hartsvriend? Nee, het gaat over de scootmobiel van bewoner Peter van den Hout. Hij heeft hem ‘Nick’ gedoopt. Want als villa’s en schepen een naam kunnen hebben, waarom een scootmobiel dan niet?
Peter woont op De Hoefakker in Oosterhout. Hij (nu 67)
woonde als kind vijftien jaar in Providentia in Sterksel en
in Heeze. Aan die tijd heeft hij geen goede herinneringen.
De zorg was immers heel anders dan nu. Hij mocht alleen
in de vakanties naar huis en sliep met 72 andere jongens
tussen de 4-19 jaar op een grote slaapzaal. “In de jaren
zeventig kwamen er kinderpaviljoens en dat was een hele
verbetering. De groepen werden veel kleiner. We sliepen
met vier kinderen op een slaapkamer en in totaal waren we
met zestien in een groep.”
Zwerven
Nadat hij ‘genezen’ was verklaard, ging Peter weer thuis wonen. Toen zijn vader overleed, bleef hij met zijn moeder achter. Maar toen ook zij overleed, moest hij het appartement waar zij samen woonden, uit. Peter ging zwerven en belandde in een opvangcentrum voor dak- en
thuislozen. “Dat was geen pretje. Via Kempenhaeghe, waar ik weer onder behandeling kwam, kon ik in 2011 een appartementje in mijn geboorteplaats Oosterhout krijgen. Vanwege mijn eerdere ervaringen heb ik die kans pas in 2013 aangegrepen.”
Conditie
Het gaat niet goed met Peter. Naast zijn epilepsie heeft hij longkanker die niet te behandelen is, en hij weet niet hoeveel tijd hij nog heeft. Peter probeert zijn conditie echter op peil te houden om te voorkomen dat hij bedlegerig wordt. “Ik ging elke dag de stad in, weer of geen weer, en liet me nergens door tegenhouden.” Door zijn ziekte gaat zijn conditie snel achteruit. “Op een goede dag lukt het om met mijn rollator honderd of honderdtwintig meter te lopen. Op een slechte dag haal ik dertig meter en na tien minuten uitrusten nog eens dertig
meter. Vreselijk is dat.” Peters leven veranderde toen zijn hoofdbehandelaar een scootmobiel voorstelde; drie weken later stond hij er. “Als ik nu rond 17 uur merk dat de aardappelen op zijn, kan ik nog snel even naar de supermarkt. Zonder de scootmobiel was dat nooit gelukt, zelfs niet op een hele goede dag. Ik ben geweldig blij met Nick!”